گاهی وقتها آدم احساس می کنه فراموش شده . اونم توسط آدم هایی که دوستشون داره یا براش مهم هستن . مثل الان من . احساس می کنم فراموش شدم . منتظرم . منتظر یه سلام خشک و خالی . تا حداقل مطمئن بشم که فراموشم نکردن . این نوع انتظار خیلی بده . امیدوارم هر چه زودتر این انتظار به سر بیاد . هر چند من از دوستانم دلخور نمی شم و می ذارم به پای گرفتاری .